Egoera interesg(l)arria

 Alferrik dira gobernuak une honetan, ez dira hauek gure ekonomia kudeatzen dutenak. Soilik benetan agintzen dutenen beso mekanizatuak dira. Argumentu konspiratzaile zinematografikoa dirudien arren, guztiz konbentzitua nago errealitatea barrez itotzear dela fikzioaren aurrean.

 Badira aintzat hartu beharreko gertakariak norabide honetan usteak lerrokatzeko. 1989an Berlingo harresiaren desagerpenarekin hasi zen guztia. Ordura arte sistema kapitalistak bazuen tentsioz betetako konpetentzia zuzena: komunismoa. Baina Europako gune komunista indartsuena desagertzearekin batera, kapitalismoaren hortzek irribarre zabala marraztu zuten. Dena libre, bidea garbi eta diru asko irabazteko. Hor hasi zen egun dugun kapitalismo basatiaren garapen ziklikoa.  “Demokrazia” hitza indarrez prostituitu dute harrezkero kapitalaren interesen arabera. Ematen du estatu bat kapitalista ez bada, diktadura baten menpe dagoela eta ez gara konturatzen demokrazia bera bihurtu zaigula neofaxismoaren mozorro erakargarri.

 Testuinguru honetan, hazkunde garaiek erosotasun eta gain-kontsumora lotu gaituzte, “ongizate” deitu dutela uste dut . Soilik galtzeko zerbait dagoenean azaltzen da beldurra eta galtzekoa ongizatea bera denean, beldurra sentipen bat izatetik jarrera bat izatera igarotzen da.  Horretan gauzkate orain gobernuek, beldurra biziarazten. Beldurra betidanik izan da kontrol sozialerako tresna eraginkorra, beldurrak aktibismoa izozten du, beldurrak sumisioa sortzen du, beldurrak norbanakoa hiltzen du.

 Badago jendartea pasibitatera bultzatzen duen beste elementu kezkagarri bat ere, desinformazioa. Konturatzen bagara, politikari batek ekonomiaz hitz egiten duenean ez dizkigu gauzak azaltzen era ulerterraz batean, adibide gutxi jartzen ditu eta terminologia ulergaitza erabiltzen du. Ez da soilik gaia menperatzen duelako, baizik eta guk ez ulertzeko. Ezjakintasun horrek, teorian dakienari egin beharreko guztia egiten uzteko ideia sortzen digu. Beraz, guztiz delegatzen dugu arazoen konponketa eta gainera fidatu egiten gara.  Baina zorionez jendarte guztia ez da hain pasiboa eta badira informazio erreala zabaltzen duten mugimendu sozio-politikoak eta komunikabide alternatiboak besteak beste. Kontutan hartzekoa ere interneten sortzen ari den mundu gerra antzerako hau. Interneta da botere kapitalistak guztiz kontrolatzen ez duen gune garrantzitsu bat eta orain horregatik ari dira neurri zorrotzak hartzen, sareko kontrol osoa izateko. Zentsuraren legeztatze moduko honen aurrean erantzuna duina izaten ari da sistema kapitalistaren aurkako aktibisten aldetik.

 Dena den, orain da unea non, goi mailako politikariek ez duten adorerik merkatuen jardunean eskua sartzeko. Hori da soluzio eraginkorretako bat, banku, agentzia eta merkatua osatzen duten bestelako erakundeei hankak gelditzea estatuak. Nazionalizatzearen ideiak geroz eta indar gehiago hartu beharko luke, gutxienez bankuek presioa jasan dezaten. Bitartean alferrik da Espainian PP edo PSOE bozkatzea, biek egingo baitute berdina: Angela Merkelen bitartez kalifikazio agentziek emandako aginduak bete. Hauek dira guregan aginte osoa duten erakundeak benetan, Goldman Such, Standards & Poor´s edo Moody´s bezalako enpresak. Hauek baldintzatzen dituzte Europako estatuen erabaki ekonomikoak, baita zure poltsikoko xentimoen joan-etorriak ere.